تصور ما از هوش مصنوعی اغلب از داستان‌های علمی تخیلی سرچشمه می‌گیرد. نویسندگان این ژانر، روندهای تکنولوژیکی را به افق‌های دور می‌برند و آینده‌ای را تصور می‌کنند که اغلب ترسناک‌تر از واقعیات امروز است. پایان‌بندی این داستان‌ها معمولاً به ماشین‌هایی ختم می‌شود که کنترل دنیا را به دست گرفته‌اند و انسان‌ها را به حاشیه می‌رانند.

اما آیا این نگرانی‌ها بازتاب دقیقی از واقعیت هوش مصنوعی امروز هستند؟ برای درک بهتر، بیایید نگاهی به وضعیت فعلی AI و چالش‌هایی که واقعاً با آن مواجه است بیندازیم.

یکی از نگرانی‌های اصلی درباره هوش مصنوعی، جایگزینی آن با شغل‌های انسانی است. در حالی که اقتصادهای پیشرفته سال‌ها برای انتقال مشاغل یدی به خارج از کشور خود تلاش کردند، حالا با چالش جدیدی مواجه‌اند: خدمات فکری که به سرعت توسط هوش مصنوعی تصاحب می‌شود.

برای مثال، هوش مصنوعی می‌تواند وظایف خدمات مشتریان را به‌طور خودکار انجام دهد، و این به کاهش نیاز به نیروی انسانی منجر می‌شود. از چت‌بات‌هایی که ۷۰٪ مشکلات کاربران را حل می‌کنند تا ابزارهای تحلیلی پیشرفته، هوش مصنوعی تأثیر شگرفی بر ساختار اقتصادی ما گذاشته است.

سانسور هوش مصنوعی: محدودیت یا ضرورت؟

اما بزرگ‌ترین دغدغه سازندگان هوش مصنوعی این نیست که شغل‌های انسانی را بگیرد؛ بلکه این است که این فناوری خروجی‌هایی تولید نکند که دردسرساز شوند.
مشکلات اخلاقی و سیاسی یکی از موارد مهم است. شرکت‌های بزرگ فناوری تلاش می‌کنند خروجی‌های هوش مصنوعی‌شان به اصطلاح “سیاسی درست” (politically correct) باشد تا از جنجال‌ها و آسیب‌های احتمالی جلوگیری کنند. این فرآیند به “همسوسازی” یا Alignmentمعروف است و هدف آن همسو کردن اهداف هوش مصنوعی با منافع انسانی است.

اما اینجاست که مشکل به وجود می‌آید: آیا منافع همه انسان‌ها با هم همسو است؟